1- موتور گیربکس دار:
در صورتی که نیروی وارده از الکتروموتور به قرقره کششی از طریق یک چرخ‌دنده باشد موتور از نوع گیربکس دار می‌باشد.
الف) موتور گیربکس‌دار دو سرعته: در این مدل موتور دارای دو سیم پیچ جداگانه است. در زمان شروع موتور با سیم پیچ پر سرعت به کار می‌افتد. برای محدود کردن جریان یک مقاومت به صورت سری به آنها متصل می‌شود. شتاب‌گیری آرام کابین با کاهش تدریجی میدان مقاومت صورت می گیرد. با نزدیک شدن به تراز طبقه، موتور با سیم پیچ پر سرعت از کار می افتد. سپس موتور با سیم پیچ کم سرعت شروع به کار می کند. سرعت کابین تا رسیدن به فاصله کمی از تراز, به صورت تدریجی کاهش می یابد. در این زمان جریان برق قطع می‌شود و ترمز به صورت اتوماتیک کابین را به آرامی متوقف می‌سازد.
ب) موتور گیربکس‌دار تک سرعته(3VF): شتاب گیری مثبت و منفی بسیار آرام، این سیستم را نسبت به سیستم دوسرعته برتر می سازد. این سیستم دارای یک سیم پیچ می باشد که با برق متناوب راه اندازی می‌شود.
2- موتور از نوع بدون گیربکس (گیرلس):
زمانیکه نیروی محرکه از طریق اتصال مستقیم از موتور به قرقره کششی منتقل گردد، موتور از نوع گیرلس می باشد. موتورهای گیرلس، ولتاژ فرکانس متغیر کار می کنند. وجود این نوع موتور برای آسانسور های پر سرعت بسیار مهم است. امروزه این موتور بهترین انتخاب در برآوردن شرایط ترافیکی با کارایی بالاست.
برای شتاب گیری آرام در مدار میدان استاتور از رگلاتور تنظیم کننده استفاده می شود. این رگلاتور بازده خروجی استاتور را کنترل می کند. یک مقاومت متغیر در مدار میدان به تدریج میزان مقاومت را کاهش می‌دهد. ترمزها فقط در زمان ثابت بودن کابین عمل میکند. کابین آسانسور با شتاب گیری آرام به سرعت نهایی می‌رسد. برای کاهش سرعت و توقف کابین از یک مجموعه کلید القایی استفاده می شود.
